۲۳۳
"بسم الله"؛ به نام خدا، یعنی نه به نام هیچ‌کس جز خداوند زنده و حاضر. یعنی به نام یکی. به اسم " الله" ای که احد است، " قل هو الله احد". به نام یکی، نه به نام دو و سه و چند. به نام خدا، یعنی به نام " الله " نه به نام فرزند و همسر و دوستان؛ نه به نام مقامات و قدرتمندان، نه به نام این و آن، فقط به اسم خدا. چنین "بسم الله" ای قادر است جهان را دگرگون کند، تحول بیافریند و کیمیاگری کند. اگر، هم قدرت خدا در نظر تو باشد و هم نیروی زر و زور زورمندان، تو دیگر نباید بگویی به نام خدا؛ چه بسا این‌طور به پروردگارت توهین کرده باشی.
به نام خدا یعنی به نام یگانه حق، پس یعنی نه به نام پو ل و دروغ، نه به اسم انسان و نه به اسم جهان، تنها به اسم آفریدگار جهان. "بسم الله"، یعنی به نام خداوندی که همه چیز تسلیم و مسخّر اوست و وقتی تو این را گفتی نباید از کسی جز خدا بترسی. نباید جز به او امید داشته باشی و انتظارت متوجه جز او باشد. اگر این‌چنین گفتی به نام خدا، کلام تو دعا خواهد شد و دعای تو فی الحال مستجاب می‌شود. اگر صادقانه گفتی "بسم الله"، کلام تو از قدرت الهی پر خواهد شد و چه چیز است که بتواند در برابر چنین کلامی مقاومت کند. کدام خواسته است که با چنین قدرتی به تحقق نرسد و کدام انسان است که از این راه تعالی نیابد و رستگار نشود.
ایلیا «میم»
برگرفته از متن "با الهام از آیه بسم الله الرحمن الرحیم"
از کتاب آمین _ جلد اول
