۲۲۲

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلا تَجَسَّسُوا وَلا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ﴿١٢﴾

ای اهل ایمان! از بسیار پندارها در حق یکدیگر اجتناب کنید که برخی ظن و پندارها معصیت است و نیز هرگز از حال درونی هم تجسس مکنید و غیبت یکدیگر روا مدارید؛ هیچیک از شما آیا دوست میدارد که گوشت برادر مرده خود را خورد؟ البته از آن کراهت و نفرت دارید (پس بدانید که مثل غیبت مومن به حقیقت همین است) و از خدا پروا کنید که خدابسیار توبه پذیر و مهربان است.

سوره حجرات / آیه 12

203

 آیه ۱۲ سوره یونس:

"وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ" 

"هنگامى که به انسان زیان (و ناراحتى) رسد، ما را (در همه حال)  در حالى که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، مى‏خواند; اما هنگامى که ناراحتى را از او برطرف ساختیم، چنان مى‏رود که گویى هرگز ما را براى حل مشکلى که به او رسیده بود، نخوانده است!"

هر وقت  سرت به درد آید 

نالان شوی و سوی من آیی 

چون درد سرت شفا بدادم 

یاغی شوی و دگر نیایی

بی وفا نباشیم ؛ 

خدا را در همه حال یاد کنیم.....😔

95

این پست کمی طولانی است ولی از هر جهت ارزش خواندن دارد. به ویژه ذکرهای انتهایی که امروز برای من آمدند:

در سوره کهف سـه مـاجرا  آمده که هر سه از یک نظر هماهنگ است؛ ماجراى اصحاب کهف، داستان موسى و خضر، و داستان ذو القرنین. ایـن هـر سـه مـاجـرا مـا را از افـق زندگى محدودمان یعنى آنچه به آن خو و عادت کرده ایم بـیـرون مـى بـرد و نـشان میدهد که نه عالم محدود به آن است که ما مى بینیم، و نه چهره اصلى حوادث همیشه آن است که ما در برخورد اول درمى یابیم. 

در ماجراى موسى و خضر، یا به تعبیر دیگر عالم و دانشمند زمانش، به صـحـنه شگفت انگیزى برخورد مى کنیم که نشان میدهد که حتى یک پیغمبر اولو العزم که آگاهترین افراد محیط خویش ‍ است باز دامـنـه علم و دانشش در بعضى از جهات محدود است و به سراغ معلمى میرود که به او درس بیاموزد، او هم درسهائى که هر یک از دیگرى عجیبتر است به او یاد میدهد، و چه نکته ها ى بـسیار مهمى که در مجموعه این داستان نهفته شده است. 

در نخستین آیه مى گوید: بخاطر بـیـاور هـنـگـامى که موسى به دوست و همراه خود گفت من دست از طلب برنمى دارم تا به مـجـمـع البـحـریـن بـرسـم هـر چـنـد مـدتـى طـولانـى بـه راه خـود ادامـه دهـم. گـمـشـده اى کـه مـوسـى مـامـور یـافـتـن آن بـود در سـرنـوشـتـش بـسـیـار اثـر داشـت و فصل تازه اى در زندگانى او میگشود. آرى او بـه دنـبـال مـرد عالم و دانشمندى میگشت که میتوانست حجابها و پرده هائى را از جلو چـشـم مـوسى کنار زند، حقایق تازهاى را به او نشان دهد، و درهاى علوم و دانشهائى را به رویش بگشاید. و بـه زودى خـواهـیـم دیـد کـه او بـراى پـیـدا کـردن مـحـل ایـن عـالم بـزرگ نـشـانـه اى در دسـت داشـت و بـه دنبال آن نشانه در حرکت بود. 

هـنـگـامـى کـه مـوسـى و یـار هـمـسفرش به جاى اول ، یعنى در کنار صخره و نزدیک مجمع البـحـریـن بـازگـشـتـنـد نـاگـهـان بـنـده اى از بـنـدگـان مـا را یـافـتـنـد کـه او را مـشمول رحمت خود ساخته، و علم و دانش قابل ملاحظه اى تعلیمش کرده بودیم (فوجدا عبدا من عبادنا آتیناه رحمة من عندنا و علمناه من لدنا علما). تعبیر به وجدا نشان میدهد که آنها در جستجوى همین مرد عالم بودند و سرانجام گمشده خود را یافتند. و تـعـبیر به عبدا من عبادنا ... (بنده اى از بندگان ما) نشان میدهد که برترین افتخار یک انـسـان آن اسـت کـه بـنـده راسـتـیـن خـدا بـاشـد و ایـن مـقـام عـبـودیـت اسـت کـه انـسـان را مشمول رحمت الهى مى سازد، و دریچه هاى علوم را به قلبش مى گشاید. تـعـبـیـر بـه مـن لدنـا نـیز نشان مى دهد که علم آن عالم یک علم عادى نبود بلکه آگاهى از قسمتى از اسرار این جهان و رموز حوادثى که تنها خدا مى داند بوده است. در ایـن هـنـگام موسى با نهایت ادب و به صورت استفهام به آن مرد عالم چنین گفت : آیا من اجـازه دارم از تـو پـیروى کنم تا از آنچه به تو تعلیم داده شده ، و مایه رشد و صلاح است به من بیاموزى؟ (قال له موسى هل اتبعک على ان تعلمن مما علمت رشدا). از تـعبیر رشدا چنین استفاده مى شود که علم هدف نیست ، بلکه براى راه یافتن به مقصود و رسـیـدن بـه خـیـر و صـلاح مـى باشد، چنین علمى ارزشمند است و باید از استاد آموخت و مایه افتخار است. ولى بـا کـمـال تـعـجـب آن مـرد عـالم بـه مـوسـى گـفـت تو هرگز توانائى ندارى با من شکیبائى کنى. و بـلا فـاصـله دلیـل آنـرا بیان کرد و گفت : تو چگونه میتوانى در برابر چیزى که از رموزش آگاه نیستى شکیبا باشى ؟! این مرد عالم به ابوابى از علوم احاطه داشته که مربوط بـه اسـرار بـاطـن و عمق حوادث و پدیده ها بوده ، در حالى که موسى نه مامور به باطن بود و نه از آن آگاهى چندانى داشت . و در چـنـیـن مواردى بسیار مى شود که چهره ظاهر حوادث با آنچه در باطن و درون آنها است متفاوت است ، چه بسا ظاهر آن بسیار زننده و یا ابلهانه است ، در حالى که در باطن بسیار مقدس ، حساب شده و منطقى است.

در چنین موردى آنکس که ظاهر را مى بیند عنان صبر و اختیار را از کف میدهد، و به اعتراض و گاهى به پرخاش برمى خیزد ولى اسـتادى که از اسرار درون آگاه است و چهره باطن را مى نگرد با خونسردى به کار خـویـش ادامـه مـى دهد، و به اعتراض و فریاد او گوش نمى دهد، بلکه در انتظار فرصت مـنـاسـبـى اسـت کـه حقیقت امر را بازگو کند، اما شاگرد همچنان بیتابى مى کند، ولى به هنگامى که اسرار براى او فاش شد کاملا آرام مى گیرد.

**********************************

نماز را از زوال خورشید (هنگام ظهر) تا نهایت تاریکى شب (نیمه شب) برپا دار؛ و همچنین قرآن فجر (نماز صبح) را؛ چرا که قرآن فجر، مشهود (فرشتگان شب و روز) است! (78)

و پاسى از شب را (از خواب برخیز، و) قرآن (و نماز) بخوان! این یک وظیفه اضافى براى توست; امید است پروردگارت تو را به مقامى در خور ستایش برانگیزد! (79)

و بگو: «پروردگارا! مرا (در هر کار،) با صداقت وارد کن، و با صداقت خارج ساز! و از سوى خود، حجتى یارى کننده برایم قرار ده!» (80) وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا ﴿٨٠﴾

*********************************

و ایوب را (به یاد آور) هنگامى که پروردگارش را خواند (و عرضه داشت): «بدحالى و مشکلات به من روى آورده; و تو مهربانترین مهربانانى!» (83) وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ﴿٨٣﴾

ما دعاى او را مستجاب کردیم; و ناراحتیهایى را که داشت برطرف ساختیم; و خاندانش را به او بازگرداندیم; و همانندشان را بر آنها افزودیم; تا رحمتى از سوى ما و تذکرى براى عبادت‏کنندگان باشد. (84)

و اسماعیل و ادریس و ذاالکفل را (به یاد آور) که همه از صابران بودند. (85)

و ما آنان را در رحمت خود وارد ساختیم; چرا که آنها از صالحان بودند. (8۶)

و ذاالنون ( یونس) را (به یاد آور) در آن هنگام که خشمگین (از میان قوم خود) رفت; و چنین مى‏پنداشت که ما بر او تنگ نخواهیم گرفت; (اما موقعى که در کام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمتها(ى متراکم) صدا زد: «(خداوندا!) جز تو معبودى نیست! منزهى تو! من از ستمکاران بودم! » (87) وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ﴿٨٧﴾

ما دعاى او را به اجابت رساندیم; و از آن اندوه نجاتش بخشیدیم; و این گونه مؤمنان را نجات مى‏دهیم! (88)

و زکریا را (به یاد آور) در آن هنگام که پروردگارش را خواند (و عرض کرد): «پروردگار من! مرا تنها مگذار (و فرزند برومندى به من عطا کن); و تو بهترین وارثانى!» (89)  وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿٨٩﴾

ما هم دعاى او را پذیرفتیم، و یحیى را به او بخشیدیم; و همسرش را (که نازا بود)برایش آماده (باردارى) کردیم; چرا که آنان (خاندانى بودند که) همواره در کارهاى خیر بسرعت اقدام مى‏کردند; و در حال بیم و امید ما را مى‏خواندند; و پیوسته براى ما (خاضع و) خاشع بودند. (90)

94

سوره اسراء:

وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا ﴿٨٠﴾

و بگو: «پروردگارا! مرا (در هر کار،) با صداقت وارد کن، و با صداقت خارج ساز! و از سوى خود، حجتى یارى کننده برایم قرار ده!» (80)

 وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا ﴿٨١﴾

و بگو: «حق آمد، و باطل نابود شد; یقینا باطل نابود شدنى است!» (81)

70

سوره قصص:

+ و هنگامى که (موسى) نیرومند و کامل شد، حکمت و دانش به او دادیم; و این گونه نیکوکاران را جزا میدهیم! (۱۴) 

+ «پروردگارا! من به خویشتن ستم کردم; مرا ببخش!» (قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی) خداوند او را بخشید، که او غفور و رحیم است! (۱۶)

+ موسى از شهر خارج شد در حالى که ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه ‏اى; عرض کرد: پروردگارا! مرا از این قوم ظالم رهایى بخش (رَبِّ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ) (۲۱)

+ «پروردگارا! هر خیر و نیکى بر من فرستى، به آن نیازمندم!» (رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ) (۲۴)

68

سوره انبیاء:

وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ﴿٨٣﴾

و (یاد کن حال) ایوب را وقتی که پروردگار خود را خواند که مرا بیماری و رنج سخت رسیده و تو (بر بندگانت) از همه مهربانان عالم مهربان‏تری. (83)

.................................................................................................................................................................................................................................................................................

وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ﴿٨٧﴾

و (یاد آر حال) ذوالنون (یعنی یونس) را هنگامی که (از میان قوم خود) غضبناک بیرون رفت و چنین پنداشت که ما هرگز او را در مضیقه و سختی نمی‏افکنیم (تا آن‌که به ظلمات دریا و شکم ماهی در شب تار گرفتار شد) آن گاه در آن ظلمت‌ها فریاد کرد که خدایی به جز ذات یکتای تو نیست، تو (از شریک و هر عیب و آلایش) پاک و منزهی و من از ستمکاران بودم (که بر نفس خود ستم کردم). (87)

.................................................................................................................................................................................................................................................................................

وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿٨٩﴾

و (یاد آر حال) زکریا را هنگامی که خدای خود را ندا کرد که بار الها، مرا یک تن و تنها وامگذار (و به من فرزندی که وارث من باشد عطا فرما) که تو بهترین وارث اهل عالم هستی. (89)

*دیگه چطوری باید باهام حرف بزنی که نمیزنی....

64

سوره ی نمل:

اى موسى! من خداوند عزیز و حکیمم! (الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ) (۹)

اى موسى! نترس، که رسولان در نزد من نمی‏ترسند! (۱۰)

مگر کسى که ستم کند; سپس بدى را به نیکى تبدیل نماید، که (توبه او را می‏پذیرم، و) من غفور و رحیمم! (فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ) (۱۱)

و سلیمان گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهایى را که بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته ‏اى به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحى که موجب رضاى توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن!» (رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ) (۱۹)

....................................................................................................................................................................................

سوره مومنون:

(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهاى آنان یارى کن!» (قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ) (26)

هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوار شدید، بگو: «ستایش براى خدایى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ) (28)

و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانى!» (وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلا مُبَارَکًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ) (29)

61

راه گشای امروز:

+ دعاى کافران (به جایى نمی‏رسد و) جز در ضلالت نیست!» (۵۰)

..............................................................................................................................................................................................................................

+ ما به یقین پیامبران خود و کسانى را که ایمان آورده‏ اند، در زندگى دنیا و (در آخرت)، روزى که گواهان به پا می‏خیزند یارى می‏دهیم! (۵۱)

..............................................................................................................................................................................................................................

+ پس (اى پیامبر!) صبر و شکیبایى پیشه کن که وعده خدا حق است، و براى گناهت استغفار کن (اسْتَغْفِرْ)، و هر صبح و شام تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور (الحمدُللهِ ربِ العالَمین)! (۵۵)

..............................................................................................................................................................................................................................

+ پس به خدا پناه بر که او شنوا و بیناست! (هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ)(۵۶)

..............................................................................................................................................................................................................................

+ پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانید تا (دعاى) شما را بپذیرم (قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ)! کسانى که از عبادت من تکبر میورزند به زودى با ذلت وارد دوزخ می‏شوند!» (۶۰)

..............................................................................................................................................................................................................................

+ ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است (الحمدُللهِ ربِ العالَمین)!(۶۵)

سوره غافر / آیات 50 تا 60

59

این آیات قرآنی است که شیرین ترین بیانِ دنیاست در جواب نوشتن های عجیب و غریبم (شماره 55). درست فردای شبی که تراوشات عجیب ذهنم روی کاغذ آمد؛ حیرت انگیز بود و هست....

" به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (۱)

که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (۲)

و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (۳)

و تو اخلاق عظیم و برجسته ‏اى دارى! (۴)

و بزودى تو می‏بینى و آنان نیز می‏بینند، (۵)

که کدام یک از شما مجنونند! (۶)

پروردگارت بهتر از هر کس میداند چه کسى از راه او گمراه شده، و هدایت‏ یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد! (۷)

حال که چنین است از تکذیب‏ کنندگان اطاعت مکن! (۸)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (۹)

و از کسى که بسیار سوگند یاد مى‏کند و پست است اطاعت مکن، (۱۰)

کسى که بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد می‏کند، (۱۱)

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (۱۲)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (۱۳)

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى کنى)! (۱۴)

هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «اینها افسانه ‏هاى خرافى پیشینیان است! (۱۵)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب میکنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمیدانند به تدریج به سوى عذاب پیش میبریم. (۴۴)

و به آنها مهلت (بازگشت) میدهم; چرا که نقشه‏ هاى من محکم و دقیق است! (۴۵)

یا اینکه تو از آنها مزدى می‏طلبى که پرداختش براى آنها سنگین است؟! (۴۶)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟! (۴۷)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (۴۸)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهى) بیرون افکنده می‏شد در حالى که نکوهیده بود! (۴۹)

ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (۵۰)

نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را میشنوند با چشم‏ زخم خود تو را از بین ببرند، و می‏گویند: «او دیوانه است!» (۵۱)

در حالى که این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (۵۲)"

اینها البته گزیده ی آیات روشنگر است ولی هر چه که در ذهن داشتم با من در میان گذاشت. هزار بار هم بخوانمش برایم حیرت انگیز خواهد بود....

خدایا عاشقانه میپرستمت....

57

رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِینَ

بار خدایا، صبر و استقامتی کافی بر ما فرو ریز و ما را مسلمان بمیران....