عشق، جذاب ترین خلقت شیرین خداست
چشمه ای ناب که نوشیدن آن عین خطاست
طعم تلخی که دهد مزه ی شیرین عسل
مرگ تدریجی قلب است در آغوش اجل
عشق، تکرار پریشانی و آشوب دل است
پادشاهیست ستمکاره که منصوب دل است
عشق، فریاد گره خورده ی بغضی به گلوست
عشق،آشفته شدن ،در طلب دیدن اوست
عشق،سرمنشاء بیدادگری های غم است
عشق،دلبستگی و خستگی دم به دم است
با جذبِ دوست، ای دل شیدا چگونه ای؟
ای قطره با کشاکش دریا چگونه ای؟
ای طایر خجسته پیِ مرغزارِ انس
در تنگنایِ وحشت دنیا چگونه ای؟
هیچ از مقام اصلی خود یاد میکنی؟
دور از دیار خویش در اینجا چگونه ای؟
کو روزگار عشرت و بزمِ وصال دوست؟
بی یار دلنواز خود آیا چگونه ای؟
کو چشم مست ساقی و کو آن لب چو لعل؟
مخمور مانده بی می و مینا چگونه ای؟
می آید این سروش ز جانان نفس نفس
کی جان، اسیر غربت دنیا چگونه ای؟
ای در وصالِ ما گذرانیده سالها
امروز در مفارقت ما چگونه ای؟
ای دیده ای که آن گلِ رخسار دیده ای
بی آن جمال روشن و بینا چگونه ای؟
چونی در ابتلای بلای فراق فیض
ای وصل دوست داده به دنیا چگونه ای؟
وقتى می شود دقایق عمرت را با آدم هاى خوب بگذرانى، چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایى کنى که با دل هاى کوچکشان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزى هاى بچه گانه اند ...
یا مدام براى نبودنت...
براى خط زدنت تلاش مى کنند؟...
نه! همیشه جنگیدن خوب نیست!...
من همیشه جنگیده ام تا چیزى را عوض کنم...
اما این روزها فهمیده ام که با آدم هاى کوته نظر نباید جنگید...
فهمیده ام براى اثبات دوست داشتن نباید جنگید...
براى به دست آوردن دل آدم ها نباید جنگید...
براى اثبات خوب بودن نباید جنگید...
این روزها نسخه فاصله گرفتن را مى پیچم براى هر کسى که رنجم مى دهد...
از آدم هایى که زیاد دروغ مى گویند...
فاصله می گیرم...
از آدم هایى که زیاد ظلم می کنند...
فاصله می گیرم...
از آدم هایى که حرمتم را نگه نمی دارند...
فاصله می گیرم...
با حقارت برخى آدم ها و دل هایشان نباید جنگید...
باید نادیده شان گرفت ...
و گذشت ...
و بخشیدشان...
نه براى این که مستحق بخشش اند...
براى این که من مستحق آرامشم....
چقدر راست میگفت "فروید"
همه ی خوشبختی ها و موفقیت هایی
که به من روی آورده اند، از در هایی وارد شده
که آنها را به دقت بسته بودم....
(لرد بایرون)
افرادی که انرژى مثبت دارند،
یک مدیر عالی و دوست واقعی
اغلب مهربان و با عاطفه هستند،
به زمین و زمان مهربانی می کنند،
غصه دارند اما آن را قصه نمی کنند تا خُلق مردم را تنگ نکنند،
اغلب افرادى خوش خُلقند،
دنبال نقاط مثبت هستند،
در برابر نا ملایمات زندگی خم به ابرو نمی آورند.
این افراد در بلند مدت یک نیرویی بدست می آورند که از همه لحاظ مورد قبول اطرافیان هستند و به قول روانشناسان "شخصیت کاریزماتیک" دارند.
مستم از عشق و
خراب از می و
بیهوش از دوست...
دستگیری کن و امروز نگه دار مرا
اوحدی مراغه ای
چه خوش است راز گفتن به حریف نکته سنجی
که سخن نگفته باشی، به سخن رسیده باشد...
ﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﯾﺶ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﺭﻡ ﺩﻣﯽ...
ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﺁﻥ دم است
ﺑﺎﻗﯽ ﺍﯾﺎﻡ ﺭﻓﺖ....
سعدی
من آن خلیل به آتش نشسته ام که خدا
دریغ کرده از او رنگ و بوی گل ها را
تبر به دوش به دنبال خویش می گردم
که بشکنم مگر این «لات» بی سر و پا را
محمدرضا طاهرى
ﻣﺎ ﺯﺍﺩﻩ ی ﺩﺭﺩﯾﻢ ﻭ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﻮﯾﯿم
دردیر خرابات به کس حکم بقا نیست ..
مولانا