نتیجه گیری

امروز اینو فهمیدم که وقتی از دست کسی ناراحت میشم، اولین اتفاقی که برام میفته اینه که تمام انرژی خودمو از دست میدم حتی اگه حق با من بوده باشه. دیگه انگار هیچ انگیزه ای برام نمیمونه که بخوام به برنامه ریزیم یا حتی کارهایی که دوست دارم برسم. و این چقدر بده.....

خب وقتی یکی اینو میدونه باید روی خودش کار کنه که از دست هییییییییییچ کس ناراحت نشه. نه بخاطر اینکه حق با همست. فقط بخاطر اینکه آدم باید با انگیزه و امید توی هر شرایطی راهشو ادامه بده و هیچ کس و هیچ چیز نباید این انرژی رو از آدم بگیره.

پس من همینجا همه ی کسانی که روزی منو آزار دادن میبخشم و هیچ دلخوری ای از کسی ندارم . اگرم باز دلخوری پیش اومد، با نوشتن و حرف زدن راجع بهش اونو برطرف میکنم و دوباره هدفامو پیدا میکنم. آدم هیچوقت نباید سمت چیزایی بره که روحشو خسته میکنه چون واقعا فرصتمون خیلی کمه. هیچ دلخوری ای ارزش اینو نداره که آدم راهشو ول کنه و بشینه غصه بخوره و خود خوری کنه.

امیدوارم خدا هم همه ی کوتاهی های منو ببخشه .........

الهی آمین