254

زمین خوردن اباعبدالله (مناجات امام حسین با خداوند):

گفت الاها ملکا داورا 

پادشها ذوالکرما یاورا

در رهت ای شاهد زیبای من  

شمع صفت سوخت سراپای من

جز تو جهان را عدم انگاشتم

غیر تو چشم از همه برداشتم

رفت سرم بر سر پیمان تو

محو توام واله و حیران تو

گر اَرَنی گوی، به طور آمدم

خواستی ام تا به حضور آمدم

به لله اگر تشنه ام آبم تویی

بحر من و موج و حبابم تویی

عشق تو شد عقل من و هوش من

گشته همه خلق فراموش من

عشق تو گنجی ست به ویرانه ام

غیر تو کس نیست به کاشانه ام

ای دل و دلدار و دل آرای من

ای به رُخت چشمِ تماشای من

نقش، همه جلوه ی نقاش شد

سرّ هو الله ز من فاش شد

آینه بشکست و رخ یار ماند

ای عجب این دل شد و دلدار ماند

خانه ی آن یار شد این دارِ من

نیست در این دار به جز یارِ من

اشعار عرفانی آیت الله الهی قمشه ای