دوشنبه, ۱۱ آبان ۱۳۹۴، ۰۸:۴۶ ق.ظ
42
زمان آدمها را دگرگون میکند
اما تصویری را که از آنها داریم ثابت نگه میدارد
هیچ چیزی دردناکتر از این تضاد
میان دگرگونی آدمها و ثبات خاطره ها نیست
مارسل پروست - در جستجوی زمان از دست رفته
ماهِ سِوُم
اینجا چراغی روشن است...
طبقه بندی موضوعی
-
من
(۲۶) -
ناب
(۲۰۸) -
قرآن کریم
(۲۱) -
برکه ی شفا
(۱)
یک جا خوانده بودم که زمان آدمها را تغییر نمی دهد بلکه واقعیت شان را آشکار می کند.
به نظرم هر چند درست می آمد اما کامل نبود
شاید نیمه دوم یا تکمیلی آن همین باشد که اینجا نوشته
اما در مورد ثابت بودن تصویری که از آدمها داریم متاسفانه یک واقعیت تلخ هست. اینکه اگر هزار خاطره خوب باعث ایجاد یک ذهنیت خوب شود، یک خاطره بد به همه ان هزار خاطره خوب می چربد و عموم مردم اینطورند که همیشه این شک همراه شان خواهد ماند که این همان آدمی است که آن خاطره بد را ساخت.
شاید بشود گفت افرادی که بتوانند "من" واقعی طرف مقابل را براساس مجموع آن خوب و بدها بیرون بکشند و او را همانطور که هست ببینند، افراد استثنایی هستند و لایق ستایش. اگر هر کسی به همان اندازه که واقعا خوب یا بد هست در خاطر ثبت شود لااقل از میزان دردناکی آن تضاد کاسته می شود