شنبه, ۸ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۰۰ ب.ظ
108
مرا که طاقت این چند روزِ دنیا نیست
چگونه حوصله ی جاودانگی باشد!؟
فاضل نظری
* داشتن تو عین جاودانگی ست.....
ماهِ سِوُم
اینجا چراغی روشن است...
طبقه بندی موضوعی
-
من
(۲۶) -
ناب
(۲۰۸) -
قرآن کریم
(۲۱) -
برکه ی شفا
(۱)
سلام
می دانستم که قاعدتا غرضی جز این نباید داشته باشی ولی تعجبم از همراهی اتفاقی این شعر و متن بود و احتمال سوء برداشت از دلیل وجود "جاودانگی" در دو متن
مفهوم شعرش کمی مشکوک است. یعنی انگار نگاهش به همه چیز، مثل نسل عجول و بی انگیزه فعلی مملکت ماست.
بعد، داشتن "تو" ... ، در کنار این شعر، وقتی حوصله جاودانگی نیست، حوصله "تو" را هم نداری/ ندارد؟
یا قصد از نوشتن "تو" خلاف برداشت بالا بوده؟ اصلا این "تو" کی هست که نمی دانیم عزیز کرده است یا برعکسش :-)
بعد، داشتن "تو" ... ، در کنار این شعر، وقتی حوصله جاودانگی نیست، حوصله "تو" را هم نداری/ ندارد؟
یا قصد از نوشتن "تو" خلاف برداشت بالا بوده؟ اصلا این "تو" کی هست که نمی دانیم عزیز کرده است یا برعکسش :-)
پاسخ:
منظور من از "تو" خدا بود. مفهومی که با بودنش همه چیز زیبا و قابل تحمل میشه.
منظور من از "تو" خدا بود. مفهومی که با بودنش همه چیز زیبا و قابل تحمل میشه.
بودنش برای یک عمر و بیشتر از اون بسه و این برای من معنای جاودانگی داره.
من از این شعر خوشم اومد که گذاشتمش و در آخرش هم نظر خودم رو گفتم که چه حسی دارم به جاودانگی 3>