دوشنبه, ۲۸ تیر ۱۳۹۵، ۱۰:۴۲ ق.ظ
157
هر صبحدم که دام شب و روز بردریم
از دوست بوسه اى و زما سجده صد هزاااار
ماهِ سِوُم
اینجا چراغی روشن است...
طبقه بندی موضوعی
-
من
(۲۶) -
ناب
(۲۰۸) -
قرآن کریم
(۲۱) -
برکه ی شفا
(۱)
هر صبحدم که دام شب و روز بردریم
از دوست بوسه اى و زما سجده صد هزاااار
بینی که دری از تو به روی تو گشایند
هر در که از این خانه آیینه گشایی
چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی
چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم
+یک شعر از صائب هم چند شب پیش دیدم که به این معنا می خورد، آن را هم پیدا کردم خواهم نوشت