خدای جـــــانم ..
امروز حس کردم که به چهره ی گرفته ام لبخند زدی...
و من پر شدم از امید...
میخواهم خرابے ها را از نو بسازم
می خواهم به جبران محبت هایت،بندگے را بیشتر تمرین کنم.
یاد من بنداز
که دنیا برای ماندن نیست باید عبور کرد
چه کنم که دستهایم خالے است
و جز شرمندگے توشه ای ندارم...
امیدت را از من نگیر
میخواهم از نـــــو شروع کنم..🌹🌹🌹
شیــخ نخـودکی اصفهانی
چونکه غم بینی تو استغفار کن
غم به امر خالق آمد، کار کن
چون بخواهد عین غم شادی شود
عینِ بندِ پای، آزادی شود
باد و آب و خاک و آتش بنده اند
با من و تو مُرده، با حق زنده اند
دلم به مهر تو
صد پاره باد و
هر پاره
هزار ذره و
هر ذره در هوای تو باد
خواهی که اندر جان رسی،
در دولت خندان رسی
می‌باش خندان همچو گل،
گر لطف بینی گر جفا...
اگر می خواهی سریع بروی تنها برو, ولی اگر می خواهی مسیر خیلی طولانی را طی کنی با دوستانت برو....
همه چیز اسرار آمیز است.
بهتراست از آن لذت ببری
تا اینکه سعی کنی آن را
درک کنی ودر نهایت ،
انسانی که اصرارکند
که زندگی را بفهمد
ثابت می کند که یک احمق است ،
انسانی که از زندگی لذت می برد
خردمند وعاقل می شود
وبه زندگی ادامه می دهد
زیرا از رازهایی که ما را فرا گرفته است
هشیار و هشیارتر می گردد.
بزرگ ترین ادراک این است
که هیچ چیز نمی تواند درک شود
و همه چیز اسرار آمیز ومعجزه آسا است .
به نظر من این آغاز دیانت
در زندگی انسان است .
اشو
خودت آن تغییری باش که دوست داری در دیگران و دنیا ببینی...
"📚 ماهاتما گاندی"
(این جمله رو باید با طلا نوشت)
🌻 خدا ندای باطن توست ! تو به هیچ راهنما و به هیچ آموزشی نیاز نداری ..
اما باید یک کار را انجام دهی و آن این است که به درون خویش روی آوری تا بتوانی آن ندای آرام و آهسته را بشنوی !
زمانی که آن صدا را شنیدی زندگیت کاملا دگرگون می شود , آن گا هر کاری انجام دهی درست و شایسته خواهد بود .🌻
اگر بتوانم یک دل را از شکستن باز دارم،
بیهوده نزیسته ام
اگر بتوانم رنج و محنت یک زندگی را تسکین دهم،
بیهوده نزیسته ام
اگر بتوانم درد جانسوزی را سرد و سلامت کنم،
یا پرنده از پا افتاده ای را یاری کنم
که به آشیانش باز گردد،
بیهوده نزیسته ام.
(امیلی دیکنسون)
رنج خود و راحت یاران طلب
سایه خورشید سواران طلب
رنج مشو، راحت رنجور باش
ساعتی از محتشمی دور باش
درد ستانی کن و درمان دهی
تات رسانند به فرماندهی
(نظامی)
مشکل از جایی شروع می شود که یک سقف و چند دیوار را،
خانه خود در نظر می گیریم.
اما خانه ی واقعی ما در ذهن ماست.
باید برای وسایلش وقت بگذاریم:
کسانی که به خاطر می سپاریم
کسانی که فراموش می کنیم
رویدادهایی که به خاطر می سپاریم
رویدادهایی که فراموش می کنیم
آنچه انتخاب می کنیم امروز بدانیم
و آنچه انتخاب می کنیم امروز یا هرگز ندانیم
این خانه را ،
خوب یا بد، زشت یا زیبا، سبک یا سنگین
همه جا بر دوش خود حمل میکنیم.
ترجمه آزاد - تاد ویلیامز
