خود را شناور کن
بگذار گاهی جریان آب تو را با خود ببرد
زندگی بدون تجربیات تازه و تلخ ارزش جنگیدن ندارد
خود را رها کن و سخت نگیر
"خاطرات سفر، فرمانده چه گوارا"
ماهِ سِوُم
اینجا چراغی روشن است...
طبقه بندی موضوعی
-
من
(۲۶) -
ناب
(۲۰۸) -
قرآن کریم
(۲۱) -
برکه ی شفا
(۱)
♻️ آنچه فکر می کنی هستی را
دفن کن؛
از دل این مرگ است که
" تولد دوباره " می یابی.
تولدی که مرگی در پی نخواهد داشت.
ای که مرا خـوانـده ای، راه نـشـانـم بـده
در شـب ظـلـمــانی ام، مـاه نــشـانـم بـده
یوسـف مصری ز چـاه، گـشت چنـان پادشـاه
گـر کـه طـریـق ایـن بُـود، چـاه نـشـانـم بـده
بر قـدمت همچـو خاک، گریه کنـم سوزناک
گِل شد از آن گریـه خاک، روح به جـانم بده
از دل شـب می رسـد، نـور سـراپـرده ها
در سـحــر از مشرقت، صـوت اذانـم بــده
سر خـوشـی این جـهـان، لـذت یک آن بُـود
آنچـه تو را خـوشـتـر است، راه بـه آنـم بـده
نی از تو حیات جاودان می‌خواهم
نی عیش و تنعم جهان می‌خواهم
نی کام دل و راحت جان می‌خواهم
آنی که رضای توست آن می‌خواهم
💜💜💜
دوست من سلام
زندگی دوی استقامت است نه دوی سرعت.
عجله نکن, از دویدنت و مسیر لذت ببر.
همه به مقصد می رسند.
پادشاهی به درویشی گفت که:
آن لحظه که تو را به درگاهِ حق تجلّی و قُرب باشد،
مرا یاد کن!
گفت:
چون من در آن حضرت رَسم و تابِ آفتابِ آن جمال بر من زند،
مرا از خود یاد نیاید،
از تو چون یاد کنم؟
فیه ما فیه
قسم به صبح و
به مشق قلم
که خواهد گفت:
به نام عشق
که هر چیز خوب
یعنی تو!
سید مهدی نژاد هاشمی
قانون مانند تار عنکبوت بزرگی است که
حیوانات بزرگ از آن عبور میکنند
و حشرات ریز گرفتارش میشوند
بالزاک
ما نیاز داریم خدا را بیابیم و این اتفاق در شلوغی و عدم آرامش اتفاق نمی افتد.
خداوند دوست سکوت است.
به طبیعت نگاه کنید که چگونه درختان،، گلها و علف ها در سکوت رشد می کنند.
به ستاره ها،
ماه و خورشید
بنگرید که چگونه در سکوت حرکت می کنند...
ما به سکوت نیاز داریم تا بتوانیم روح را حس کنیم
فردی از عارف خواست که او را موعظه کند.
عارف گفت :
مرنج و مرنجان!
گفت:
«مرنجان را فهمیدم یعنی کسی را اذیت نکنم ولی «مرنج» یعنی چی؟ چه‌طور می‌توانم ناراحت نشوم !؟ مثلا وقتی بفهمم کسی مرا غیبت کرده یا فحش داده ، چه‌طور نباید برنجم؟»
عارف پاسخ داد :
« علاج آن است که خودت را کَسی ندانی ،، و اگر خودت را کسی ندانستی دیگر نمی‌رنجی! »
جفا کشیم و ملامت خوریم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافری‌ست رنجیدن